at sea

Vanmorgen afscheid genomen van the new manor farm. We moeten vanavond om 10.00 in Harwich zijn wat ons vast gaat lukken. Eerst willen de heren nog langs Duxham waar een groot oorlogs en vliegtuigmuseum staat. De dames wilden hun boekje proberen uit te lezen dus bleven lekker in de auto zitten met uitzicht op de oude vliegtuigen die af en toe gingen vliegen. Zo te horen hebben Eric en Bert het erg naar hun zin gehad en komen ze graag nog eens terug om de rest te zien. Vanaf hier ging het verder door rotondeland, had ik dat al geschreven?,om de 1000 yard een rotonde, naar Harwich. Daar hebben we lekker bij de pier gegeten tegenover het oude zendschip Mi Amigo, de oudere lezers kunnen zich dit schip wel herinneren. De jongeren moeten maar googlen. Na het eten rustig naar de boot waar we de mededeling kregen dat deaanmonstering een uur was vertraagd en nu, nu zitten we aan boord van de Stena Hollandica. Met een uur gratis internet. Vlugblogje schrijven en slapen zo. Morgenochtend krijgen alle passagiers een wke up call om 06:30 nl tijd. Om 08:00 ontschepen en na de middag zijn we na zo' n 3000 km weer thuis! Meer verhalen en fotoos volgen dan in real time. Tot een volgende keer. Reis je dan weer mee? Bert, Yvonne, Eric en Gea.

richting cambridge en een dagje cambridge

Zo, we zijn weer online te Huntingdon, new manor farm. Een leuke bed and breakfast waar maggie, ( maggs) de scepter zwaait. Het is een oud boerenbedrijf waar ze vroeger schapen en kalkoenen hielden. Maar voor dat we daar waren zijn we eerst langs de raptor foundation in Woodhurst gegaan. Allemaal vogels, vooral uilen, 7 hebben met de Harry Potter films meegedaan, en roofvogels. Er was ook een vliegshow maar daar hadden ze niet veel zin aan, de vogels. Omdat het heerlijk weer was hebben we hier lekker in het zonnetje gezeten. Daarna dus door naar Huntingdon plm 20 km ten no.w. van cambridge . Daar werden we dus allervriendelijkst door mevrouw Harris ontvangen. Na haar hele levens historie te hebben verteld kwamen er ook nog andere gasten aan en met hun, een ouder echtpaar zijn we naar de pub gereden voor wat eten. Was gezellig. De volgende dag naar Cambridge, een leuk, oud, universiteitsstadje ( 32) We hebben verschillende universiteiten bekeken met hun tuinen en kapellen gezien tot we er flauw van waren en toen een sandwich gekocht en in het park opgegeten. Daarna zijn we gaan punteren, heerlijk over het water laten glijden en languit in het zonnetje liggen. Daarna voorruit, nog naar het kings college en toen hadden we het gehad. Lekker in thet eagle pub eten en toen terug naar de ben b

the city

Het was een regenachtige dag vandaag maar het maximale risico was dat we nat werden dus de tube in, naar de city! We stapten bij charing cross station uit en begonnen onze tour uit het aldiboekje bij Trafalgar square, het Nelson monument en de kerk st Martins in the field. Daarna doorgelopen naar Downingstreet waar tegenwoordig grote hekken staan zodat je niet voor nr 10 kan komen. Rechtdoor en we kwamen bij de Big Ben uit,zo wordt de toren vaak genoemd maar eigenlijk is het de naam van de zwaarste klok die elk uur luidt. Om de toren heen richting reuzenrad. Er maar niet in gegaan, het was te slecht zicht...en het bleef ook maar regenen.. We kwamen langs het Supreme court en omdat ze vakantie hadden kon je daar naar binnen. Er was daar ook een cafe bij dus naar binnen met zn allen, jassen uit,riem en horloges af, zakken legen en door de poortmes heen, pieiepp nog een keer met de metaaldetector en toen konden we aan de koffie nadat we de 2e, 3e courtroom en bibliotheek hadden bezichtigd. Na afloop kwamen we nog een aardige nederlandse meneer tegen die ons allen een hand gaf en een prettige vakantie wensde. Zn familie zat op een bankje te lachen omdat we niet direct zijn naam wisten. Gelukkig was hij zo vriendelijk zn naam nog even te zeggen. Eric zet de foto er wel bij, polletje, wie weet het wel direct? Verkwikt loepen we verder richting st Jamespark waar eekhoorntjes balanceeroefeningen deden. Toen langs het huis van onze verre nicht Elisabeth maar we mochten niet op de thee komen. Die vernoemen we ook niet meer :-) Daarna de metro weer in en naar de tower bridge. Hier was het op gehouden met regenen en daar lekker gesuikerde pindaas gekocht bij een stalletje. Over de brug naar beneden en via de southbank terug. In een pub nog fish en chips gegeten en toen weer met de metro terug naar ons comfort hotel. Hehe, schoenen uit! Oja, op de terug weg klaarde het weer steeds verder op!

a lazy day near London

Het was maar een kort stukje naar Londen vandaag en omdat het regende hebben we de snelweg genomen. Zo kwam het dat we tegen twaalf uur al bij het hotel waren. Te vroeg zoals gedacht dus maar even een winkel centrum in om een kop koffie te drinken. Het bleef maar regenen dus besloten we later een leesdag in te stellen. Lekker op de kamer lezen en tv kijken. Gea en Eric hebben alvast de route voor morgen uitgestippeld en het metrostation gezocht en gevonden. We zitten in Harrow, greater Londen. De city is plm. 45 minuten met de metro. Ongeveer 18 km. Dit is een buurt met veel allochtonen. We hebben al halal eethuisjes gespot en theehuizen met waterpijpen op het terras. Het hotel wordt gerund door indiërs . Er is ook een klas met Italianen hier dus levendig genoeg . Internationaal! Morgen meer.

Oxford

Vanmorgen vroeg opgestaan want we zijn met de park en ride bus naar Oxford te gaan. We moesten er om 11.00 zijn want we hadden een fietstour afgesproken. Veel te vroeg aanwezig want we wilden niet te laat komen en ja, in een vreemde stad waar je de weg niet kent en je misschien moet zoeken Het was allemaal niet nodig geweest want binnen 5 minuten hadden we ons startpunt gevonden. Een duur hotel waar je voor 300 pond per nacht mag slapen en waar het vroeger gratis was. Het was vroeger nml een gevangenis geweest! We werden netjes door Ed, de fietsgids opgehaald en na een eindje lopen waren we bij het fietsenhok waar we allemaal een mooi rood fietje kregen. Eric paste alleen niet goed op de fiets, hij kon er ook mee loopfietsen. We hebben leuk door Oxford gefietst en hebben veel gezien en gehoord. We weten nu dat er 32 college' s in Oxford zijn en waar de oudste pub is. Wel leuk om te vertellen dat deze de Bear heet en dat deze zo heet omdat er in vroeger dagen daar een beer kunstjes deed ter vermaak van de mensen. Elk college had zn eigen tuin en kerk we zijn nog bij het Magdalen college binnen geweest en daar hadden ze 2 grasvelden. Éen voor de sier en de andere om op te zitten. En in de kerk was geen electrisch licht, alleen maar kaarsverlichting. Bij st Johns hebben we door het hek naar de prachtige tuin gekeken. Hier mag je alleen maar in als je hier studeert. We werden gewezen op een heel klein pubje, verscholen in een steegje vlak onder de bridge of sighs, ( denk ik) een bruggetje wat 2 gebouwen met elkaar verbindt net zo als in venetie maar dan boven de straat, waar bill clinton, inspector morse en nu ook groep 4 wat gedronken heeft. Verder reden we langs het public foothpath bij de thames waar veel woonboten lagen en we over een stuk weiland kwamen waar iedereen die wil zn beesten mag laten grazen. Dit recht stamt nog uit weet ik niet meer. Daar verderop hebben we lekker wat gedronken bij een oude pub en na deze stop zijn we weer naar ons beginpunt gefietst. De fietsen ingeleverd en te voet verder de stad bekeken.

Stonehenge

Vandaag laten we Clevedon achter ons om met een omweg naar Oxford te gaan. We willen graag Stonehenge zien en hebben daar wel extra kilometers voor over. Om 12 uur sloeg de schrik ons om het hart toen we daar aankwamen. Een hele parkeerplaats vol en ook de parkeerplaats voor de bussen vol. Gelukkig reed er net iemand weg dus hadden we mazzel,vlak bij de ingang van het bezoekerscentrum een plekje. Dit cetrum is deze zomer net in gebruikgenomen samen met de nieuwe parkeerplaatsen dus als je op streetvieuw kijkt, dit is verouderd. Niet meer parkeeren naast de site maar met een bus gebracht worden of 2 km lopen. Wij kozen, heel fink, voor het laatste omdat het mooi weer was. Achteraf bleek dat in de rij voor de bus staan net zo lang duurde. Bij het bezoekerscentrum was een aardige portugees had ons nog 2 kaartjes kado gedaan zodat we maar 2 hoefden te kopen wat ons weer 30 pond bespaard heeft:-) Nadat we na een half uur flink doorlopen bij de site aankwamen zagen we dat het voor de weg terug ook alweer een wachtrij was. Maar wij gaan eerst een rondje met de audioguide lopen. Je mag niet meer tussen de stenen staan tegenwoordig dit is te gevaarlijk voor de mensen en te kwetsbaar voor het erfgoed. Er is een voetpad omheen gemaakt en ook de oude parkeerplaats wordt aan de natuur terug gegeven. Je kan je dus voorstellen dat het een drukte van belang was met bezoekers die selfies moesten maken of hun familieleden op de foto moesten zetten samen met het monument. Ik verwijs jullie naar english-heritage.org.uk/stonehenge voor informatie. Het is te veel om hier te reproduceren. Later reden we door naar Oxford wat een zware reis was, of waren het de indrukken?

Clevedon en badderen in Bath

Vandaag weer 2 dagen in één blog. Gisteren waren we laat aan in Clevedon en moesten nog eten maar laat ik bij het begin beginnen. Met pijn in ons hart gingen we weg uit Crickhowell, the Bear hotel, echt een juweeltje van een hotel.Oud dat wel maar heel sfeervol. Vol goede moed naar Clevedon. Omdat dit maar een klein stukje rijden was besloten we alvast op de heenweg Bath te gaan verkennen. We hadden de routeplanner op geen snelwegen gezet en zo duurde het toch wat langer dan we eigenlijk wilde. In de regen kwamen we op een p en r aan vlak voor de stad Bath. In ons geval plassen en rijden want de de parkeerwacht vertelde dat we beter naar longparking in Charlottestreet konden gaan omdat dit goedkoper is. Klopt. Goede tip van de man. En vlak bij het centrum. Het werd zowaar droog en we zijn als eerste naar de romeinse baden gegaan. We konden zo doorlopen, geen lange rij. De entree was 17 pond en de audiotour was gratis. Van 43 na christus tot plm 500 na christus waren deze baden in gebruik door de romeinen. Ze hadden ondekt dat hier een warmwatebron was en hebben hier een heel complex met tempel opgedragen aan godin Minerva omheen gebouwd. Het originele bad kan je nog zien en als je je afvraagd waarom net water zo groen is op de foto... Alg! Je mag het water niet aanraken. Een mevrouw die het wel deed, niet iemand van groep 4, kwam direct lelijk ten val. Uitkijken dus! Ook waren er stoombaden bij en plaats waar de romeinen gemasseerd konden worden. Eigenlijk een soort fontana in de oudheid dus. Ook hier weer leuke dia en filmpresentaties te zien. Zo lieten ze de plek waar je in het heden staat langzaam veranderen in de plek waar je in de oudheid zou staan. Het werd al wat later dus lieten we Bath voor wat het was en gingen we naar het volgende hotel te Clevedon. Aangekomen was het even schrikken, wat een oude meuk! Onze kamer heeft vier kleuren verschoten tapijt wat niet echt vastzit, een bed van op wieltjes dus als je net als Bert even op bed wilt zitten met je rug tegen de muur rrrt zo van de muur af rolt. Maar ja, we zijn hier alleen maar om te slapen en de volgende dag was s morgens het ontbijt goed. Wel vroeg dus om 10.00 zaten we in de auto weer richting Bath want nu wilden we zelf wel badderen. Eerst hebben we de cathedraal en wat winkeltjes bekeken en naar straatmuziek geluisterd. Wat een gezellige stad is dit toch en wat een heerlijk sfeertje hangt hier. Het weer werkte dan ook mee, een heerlijk zonnetje scheen. Rond een uur of twaalf gingen we de spa in en hebben eerst een uurtje in het rooftop zwembad gezeten. Lekker warm water. Daarna zijn we een etage gezakt en in een paar van de stoombaden geweest. Je moet hier je zwempak aanhouden. Toen nog even gezonnebaad en daarna weer een etage lager een late lunch genomen. op het laatst in het onderste zwembad geweest en om half vijf zijnwe er uitgegaan om de stadweer in te gaan,lekker langs de rivier Avon wandelen, over een brug met winkeltjes links en rechts gelopen en een pub opgezocht om te gaan eten. Tegen 20:00 uur waren we weer in het hotel waar John Cleese voor de koffie zorgde.

Crickhowell dag 2, herziene versie.

Vanmorgen verzonnen wat we vandaag eens zouden doen en Eric stelde voor om naar een ironwork museum te gaan wat niet zover uit de buurt was. Na wat heen en weer gepraat kreeg hij groen licht van ons en hop de auto in. Weer een prachtige route over de heuvels heen bracht ons naar Blaenavon. Daar aangekomen vonden we een grote parkeerplaats maar geen museum dus maar even door rijden. En ja 11/2 km verder was het museum. Wij uitstappen en een kaartje halen, het was weer gratis want een nationaal museum, wilt ik ook ondergronds? Huh, eh,Ja we willen ook ondergronds. Mijnwerkersgordel en helm op.. Welcome to the Big Pit National Coal Museum! O. Verkeerde museum, nou ja gratis dus doorlopen maar. Horloges,telefoons, fototoestellen inleveren, alles wat op batterijen werkt want 1 vonk samen met methaan en de boel kan ontploffen. Lekker zeg. Wij de lift in naar 90 meter onder de grond. We kregen in het gangenstelsel leuke uitleg van onze gids, een oud mijnwerker. Sommige gangen waren erg laag en moesten we om ons hoofd denken. Bert riep dus :mind your head,mind your head, poink! sh*t!! Tot 1972 werden hier nog paarden in de mijn gebruikt. Ze bleven ongeveer 4-6 jaar werkzaam in de mijn en kwamen er alleen 2 week per jaar uit als de werkers ook vakantie hadden. En dan waren ze geblindoekt als ze boven kwamen en snachts mocht die af omdat ze anders het licht niet aan hun ogen konden verdragen en zo in de nacht aan het licht konden wennen. Hele families werkten in de mijn. kinderen van 6 jaar moesten de hele dag de tochtdeuren open en dicht doen voor de werkers. Vrouwen liepen met manden kolen te sjouwen en de mannen hakten de kolen eruit. Natuurlijk moest ook het licht even uit om te laten zien hoe donker het wel was,inderdaad, geen hand voor de ogen te zien Toen we weer boven kwamen kon je nog de smederij,stallen, douche gelegenheid, dokterskamer en veel meer zien. Wat zo leuk was is dat ze, welke ruimte je ook binnen kwam ze ook de geluiden erbij hadden.Op een zeker moment sta je te dollen met de mannen onder de douche en op een ander moment spring je opzij omdat je denkt dat er een kar met kolen aankomt. We hadden afgesproken tot 14 00 uur te blijven en daarna bij de auto gepicnict. De broodjes van gisteren. Omdat we dus doorhadden dat dit het vekeerde museum was wilde Eric toch nog op de weg terug kijken of we het ironwork museum konden vinden. En ja hoor, bij de eerste parkeerplaats als we de andere kant hadden opgekeken hadden we kunnen zien staan. Dus toch maar even naar binnen. Hier werd staal gemaakt in grote ovens. Eric weet precies hoe het ging dus als hij de behoefte voelt kan hij het straks aanvullen. Welcome to hell stond er op de borden, zo brandde het er dus. Ook hier hadden ze moeite gedaan om het aantrekkelijk te presenteren. Zo werd je verwelkomt in de stookhal door een bulderende stem die je in eerste instantie de stuipen op het lijf lieten schrikken maar wat later bleek bij een leuke filmpresentatie te horen. Ook lieten ze zien hoe de mensen door de eeuwen door leefden, een rij huisjes in u vorm en elk huisje was een andere tijd. Het begon bij 1790 toen de fabriek begon en eindigde bij 1967 toen de laatste bewoners de huizen verlieten. Wat moet het in de 18e en 19e eeuw in dit dorp een bedrijvigheid geweest zijn en wat moet het er vies geweest zijn. De mijnen, de ijzerfabrieken wat een smog moet er gehangen hebben in dit dal. Op de terugweg weer over de mooie berg heen,schaapjes tellen. Een leuke dag gehad En blij dat we in eerste instantie het ene museum hebben gemist. Heerlijk weer, bewolkt met zonnige perioden. Af en toe een drup.